Dawniej, podobnie jak dziś sporo osób w czasie wolnym grywa w gry. Dla wielu z nas gra jest celem samym w sobie. W niektórych rodzajach tego typu aktywności ( gry hazardowe) celem może być także szybkie zdobycie sporej sumy pieniędzy. Do gier hazardowych zaliczamy:
- Ruletkę
- Pokera
- Blackjacka
- Grę na automatach losowych
- Loterie
- Gry liczbowe
- Wyścigi konne
Dlaczego ludzie uzależniają się od gier hazardowych?
Psychologia poznawcza wyjaśniając to zjawisko odwołuje się do przetwarzania informacji przez człowieka, wpływ mają tutaj takie czynniki jak:
- Dostępność– bardziej prawdopodobne wydają się te zdarzenia, o których słyszeliśmy, które widzieliśmy np. sąsiad trafił 6.
- Reprezentatywność – czyli ocena prawdopodobieństwa zdarzenia, np. wydaje nam się, że wypełniając kupon lotto nie powinniśmy zaznaczać cyfr obok siebie, albo, że jeśli będziemy rzucać monetą, to nie możliwe żeby ciągle wypadał orzeł, wierzymy w pewną zmienność i sprawiedliwość w grze, w rzeczywistości wszystko jest dziełem przypadku.
- Pozorne korelacje– czyli wiara we współistnienie i zależność pewnych zjawisk, np. wygraem, bo zaznaczyłem liczby szczęśliwym długopisem, albo dziś wygram, bo mam dobry dzień.
- Iluzja kontroli – często ludziom wydaje się, że wszystko zależy od nich, że potrafią wpływać na przebieg wydarzeń, że wygrają jeśli opracują system i rozpracują grę. Stąd niektórzy notują wyniki, analizują, tworzą zestawienia, próbują doszukiwać się pewnych prawidłowości
- Myślenie magiczne – czasami postępowanie gracza przypomina magiczne obrzędy np. próby ,,zaczarowania’’ liczb.
- Zaprzeczanie przypadkowi– wiara w to że samemu ma się wpływ na wynik gry, lub że owy wpływ posiadają inni, np. organizatorzy gier, producenci automatów .
Obraz kliniczny patologicznego hazardu wg. R. Custera wygląda następująco:
- Faza zwycięstw: najczęściej uzależniają się osoby, które wygrały, daje im to nieuzasadnione przekonanie, że taka sytuacja się powtórzy, dlatego cały czas próbują grac, zwiększają stawki, fantazjują też o wielkich wygranych.
- Faza strat: Wysokie stawki powodują, że gracz coraz więcej traci, dlatego coraz częściej pożycza pieniądze od znajomych, zaciąga kredyty, cały czas wierząc, że w końcu się odegra. Aktywność związana z graniem i organizowaniem pieniędzy pochłania coraz więcej czasu.
- Faza desperacji: hazardzista doświadcza negatywnych konsekwencji swojego nałogu, często traci pracę, izoluje się od bliskich mu osób, czasami posuwa się do czynów przestępczych, głównie fałszowanie dokumentacji dla banku, kradzieże. Często doświadcza też poczucia winy, pojawia się depresja. Niektórzy zaczynają sięgać po środki odurzające ( alkohol, leki, narkotyki)
- Faza utraty nadziei: gracz nie widzi wyjścia z sytuacji, nasila się zażywanie środków psychoaktywnych, pojawiają się myśli i próby samobójcze.
Na każdym etapie uzależnienia wyjściem jest udanie się po pomoc, osoba uzależniona nie poradzi sobie sama.
